Zomer

Een gastcolumn van Wouter IJpelaar.

Op een strandbedje, een paar centimeter verheven boven het zand, luisterend naar de klanken van vakantie... De golven maken ieder moment weer een willekeurig geluid. Maar als je een tijdje luistert, lijkt deze willekeur om te slaan in een constante geluidsgolf van een korte crescendo, een diepe zucht wanneer de golf om slaat, en daarna weer een korte decrescendo wanneer de zee zich terugtrekt om weer opnieuw te beginnen. Zo lijkt het een eindeloze symfonie. Een setting zo wild, inconsistent en tegelijkertijd zo enorm rustgevend. Zelf heb ik enkele weken geleden mogen ervaren wat voor intens prettig gevoel dat deze setting met zich meebrengt.

Mijn vakantie kenmerkte zich door momenten van extreem piekeren in combinatie met momenten van extreme rust. Dat is voor mij een zomer zoals ik deze gewend ben. Ik wijd deze jaarlijks terugkerende zomersituatie aan twee oorzaken. De eerste oorzaak is dat ik, ondanks dat ik inmiddels drie jaar werk, toch nog gewend ben aan het schoolritme. Het schoolritme met een duidelijk einde aan het jaar wanneer de zomer begint en een duidelijk begin van het nieuwe schooljaar aan het einde van de zomer. De tweede oorzaak heeft te maken met het feit dat mijn verjaardag midden in de zomer valt. Een verjaardag is toch een moment van bezinning, waarin je terugkijkt en vooruitkijkt. Een moment dat je precies tussen twee levensjaren in staat.

Het is voor mij, en ik denk voor velen, de uitdaging om de focus in de zomer te houden op rust. Dat betekent niet dat we niet bewust mogen worden van onze zorgen, voornemens en ideeën over de periode achter en voor ons. Vaak ontstaat er door rust juist ruimte voor deze zorgen. Het is echter de kunst om telkens weer terug te gaan naar de rust.

Tijdens mijn eigen vakantie heb ik inzicht verkregen, waarmee ik wellicht een bijdrage kan leveren aan een voor jullie geslaagde zomer. Een zomer vol rust en met ruimte voor ideeën, voornemens en ook een plek voor zorgen.

Ik heb veel mogen ontspannen en lezen in mijn vakantie. Het was tijdens het lezen dat ik me bewust werd van de extreme mate van beeldend schrijven in onze literatuur. Ik wist wel dat schrijvers met opzet beeldend schrijven gebruikten, en dat dit door velen wordt betiteld als een kenmerk van kwaliteit. Waar ik nooit echt over had nagedacht was de functionaliteit ervan. Ikzelf heb soms de neiging om woorden over te slaan en enkel “te scannen” naar dat wat noodzakelijke informatie is. Het is in deze vakantie dat ik erachter kwam waarom je dit niet moet doen. Het zijn namelijk juist deze beeldend beschreven momenten in een boek, die ervoor zorgen dat er ook momenten van rust zitten in het verhaal. Momenten, die niet puur op de inhoud en op het feitelijke verloop van het verhaal gericht zijn, maar momenten die ons uitnodigingen om in te beelden wat de situatie in het boek nu eigenlijk is. We kruipen als het ware zelf in dat moment. Het is zelfs zo dat in deze momenten andere delen van je hersenen zich ermee gaan bemoeien en onze gebruikelijke linkerhersenhelftdelen wat minder hard hoeven te werken en even kunnen uitrusten!

Deze herstructurering van mijn neurale verbindingen zorgde ervoor dat ik nieuwe verbanden kon leggen. Het raakte de plek aan van mijn eigen strijd tussen gas en rem, rust en onrust. Om de rust op te zoeken en de nieuwe ideeën en gedachten te laten bezinken, ging ik op zoek naar mijn eigen “beeldend schrijven”. Hoe zou mijn verhaal er uitzien?

Op een strandbedje een paar centimeter verheven boven het zand, luisterend naar de klanken van vakantie…

Ik luisterde naar ieder geluid om mij heen, één voor één apart, en vervolgens naar allemaal tegelijk. Ik keek om mij heen en zocht naar details, details die ik eerder nog niet had gezien. Ik ging aan de rand van de zee zitten en voelde waar ik was, het verschil in zand tussen net boven de rand van eb en vloed en net onder de rand. Zo creëerde ik mijn eigen beeldend schrijven in mijn vakantieoord. Mijn gedachtegang kwam tot rust en ikzelf ook. Ik legde de focus op het nu i.p.v. het verleden of de toekomst. De belangrijke gedachten en gevoelens komen dan naar boven drijven.

Het is een hot item: het hier en nu, de mindfulness. Voor mij voelt het echter als een noodzaak. Zorgen, ideeën, voornemens en doelen gaan als een rode draad door het leven van veel mensen, maar met name ondernemers zie ik worstelen met deze strijd. Niet gek gezien de tijd waarin we leven. Markten, die twee jaar gelden nog geweldige vooruitzichten toonden, zijn nu onderhevig aan disruptieve krachten en zorgen voor een hoop onzekerheid voor de bedrijven in deze markten.

Constant vernieuwen en aanpassen om relevant te blijven, is een druk die we bijna gedwongen opgelegd krijgen. Aan alle kanten worden we getraind om te innoveren en worden we getriggerd met nieuwe visies en ideeën. Echter gunnen we onszelf vaak niet de momenten van rust om deze gedachten te laten bezinken.

Ik hoop dat u veel naar uw omgeving mag kijken, zoals een schrijver u meeneemt in zijn beeldend schrijven en dat u met een hoop rust en enkele goed ingedaalde ideeën uw vakantie doorbrengt. Geniet ervan. U hebt het niet alleen verdient, maar ook nodig. Want als ik iets geleerd heb deze vakantie, is het dat vakantie, juist voor de ondernemer, erg belangrijk is.

Een fijne zomer.