Koningsdag 2022

Als inwoner van Maastricht was het kiezen of delen. Je behoorde bij de prominente genodigden en daarmee had je een plek langs de wandelroute van de Koninklijke familie of je vluchtte de stad uit.

Gezien mijn bescheiden status hoorde ik bij de laatste categorie. Ik heb het over Koningsdag 2022. De troostprijs voor het missen van de organisatie van het Eurovisie Songfestival. Is dit de aanzet tot een kritische beschouwing van de Koningsdag in Maastricht? Integendeel.

Na een mooie dag in het Belgische land heb ik ’s avonds de hele uitzending teruggekeken. Regelmatig werd ik door positieve emoties gegrepen. Natuurlijk ben je trots als je stad zo in beeld wordt gebracht. Geweldig hoe de Limburgers en vooral de Maastrichtenaren de Koning en zijn gevolg hebben ontvangen. Het kan niet anders dan dat deze mensen met een geweldig gevoel naar huis zijn gereisd. Amalia kan deze gevoelens later dit jaar bevestigen door te kiezen voor de universiteit van Maastricht voor het toekomstige studie.

Het is niet een vanzelfsprekende combi, het Koningshuis en Limburg. Maastricht wordt als enige stad genoemd in het Wilhelmus, doch niet bepaald positief. Willem van Oranje kon Maastricht in zijn opmars niet inlijven. Een botsing van protestanten en katholieken. Hoe symbolisch eindigt dan de stadswandeling van de Koning en zijn familie op het Vrijthof, waar de protestantse en katholieke kerk gebroederlijk naast elkaar staan.

Dat onder de Oranjes in het verleden de katholieke provincies Brabant en Limburg direct bestuurd werden vanuit Den Haag, zonder stadhouder, wist ik niet. Ook niet dat ze heel lang minder rechten hadden dan de protestanten en dat het carnaval daardoor lange tijd een ondergronds feest was. Koningsdag kent zijn oorsprong onder Wilhelmina, eigenlijk om tegenwicht te bieden aan het carnavalsfeest. Het zijn toch steeds weer de twee gezichten die de “Hollanders” laten zien. Naar buiten toe de schone schijn, maar uiteindelijk machtswellustig. Vergelijk maar eens met Rutte en Kaag vandaag de dag.

Ooit was ik in Amsterdam op Koninginnedag. Uitgelaten zijn ze daar. Dat heeft niets te maken met ons carnaval. En dat is precies wat ik gisteren ook weer zag. Een warme menigte, die vriendelijk lacht en zich bescheiden gedraagt. Een betere burgemeester dan Annemarie Penn kun je je daarbij niet voorstellen. Een gouverneur als Emile Roemer is ook helemaal op zijn plek. En de Maastrichtenaren lieten hun culturele veelzijdigheid zien.

Mijn kapper stond bescheiden achter de Koning toen hij voor zijn kapsalon aan het onze Lieve Vrouwenplein werd geïnterviewd door de landelijke pers. Zijn Koninklijke kapsalon, want die bestaat al meer dan 100 jaar.