Gezond leven

Column door Rob Kusters.

De pijn aan mijn schouder had ik al jaren. Ik dacht altijd: niet zeuren, maar doorwerken. Thijs werd echter groter en onze stoeipartijen steeds pijnlijker. Eerst dacht ik dat het misschien kwam door de ziekte van Dupuytren, die ik in mijn handen heb. Maar na de operatie in maart aan mijn hand, bleef de pijn in mijn schouder. Standaard beginnen we dan toch de zoektocht naar een oplossing bij de huisarts. De diagnose: slijmbeursontsteking. De remedie: pijnstillers, fysiotherapie of een spuit erin.

Ik beschouwde dit als een signaal. Mijn lichaam was niet fit en dat was ik gewoon zelf schuld. Niet genoeg bewegen, te hard werken en geen goede voeding. Dat is makkelijk; als je het zelf schuld bent, kun je het ook zelf oplossen. Mijn lief had ervaring met een goede osteopaat. Die heeft mij van boven tot beneden bekeken en enkele behandelingen gegeven. Voor de zekerheid heb ik toch maar een echo en röntgenfoto laten maken om te kijken of er niets stuk was. Dat was inderdaad niet het geval, enkel lichte kalkvorming en artrose, normaal voor iemand van mijn leeftijd.

Door mijn werk had ik kennis gemaakt met de hoogwaardige fitnessapparatuur van Keiser. Ik had me moeten verdiepen in de wereld van fitness en had geleerd dat fysiotherapeuten steeds meer fitness als aanvulling op hun behandeling toepassen. Maar dan wel onder deskundige begeleiding. Dat was iets voor mij. Omdat ik had besloten geen tabletten te slikken of spuiten te laten zetten, ben ik opzoek gegaan naar een dergelijke oplossing. Bij Vhealth in Valkenburg heb ik mijn plek gevonden. Ceryl is fysiotherapeut en mijn vaste personal trainer. Ik word drie keer per week door hem begeleid. Als ik nu terugkijk welke simpele oefeningen ik de eerste keren deed en wat ik nu allemaal kan, ben ik trots op ons beiden. Je bouwt met elkaar een relatie op. Hij weet ook heel veel van voeding en geeft mij tijdens de training regelmatig zinvolle adviezen. Zo heb ik geleerd dat rode wijn ontstekingsremmend is en witte wijn ontstekingsbevorderend. Maar Ceryl vindt het niet goed als ik dan een hele fles rode wijn per avond drink. Twee glazen, niet meer. Soms zondig ik. We halen best nog wel Chinees en komen ook nog bij de snackbar. Maar ’s avonds eten we doorgaans licht: salades, veel groente, vis en geen koolhydraten (aardappelen, pasta).

Ik ben nu 3 maanden onderweg. De pijn is nog niet helemaal weg, maar mijn arm is een stuk mobieler geworden. Ik voel me fitter en ben een paar kilogram afgevallen. Lichaamsvet is vervangen door spiermassa. Ik ben productiever. Daarmee is het economisch een goede investering. Dat is voor een accountant een belangrijk resultaat. Een deel van de kosten betaalt de ziektekostenverzekeraar. Nog beter dus.

Vorige week werd het Preventieakkoord gelanceerd. Onze regering heeft concrete doelstellingen geformuleerd gelet op de gezondheid van Nederlanders: minder roken, minder alcoholgebruik en meer bewegen. De eerste twee worden direct aangepakt door verhoging van accijnzen. Dat maakt het weer verdacht. De overheid heeft het goed met ons voor en profiteert daarvan financieel. Minder files is ook beter voor onze gezondheid, maar daarvan zie ik niets terug. En financieel stimuleren van bewegen zie ik evenmin terug. In mijn basisschooltijd kregen we dagelijks melk, was er een schooltandarts en gingen we wekelijks zwemmen. Ik heb twee diploma's met schoolzwemmen gehaald. Onze Thijs moet zijn eigen fruithapje en drinken meenemen. De zwemles moeten we zelf regelen (90 euro per maand). Hij krijgt gymnastiek op school, maar dat is beperkt. Wel wordt er Engelse les aangeboden. Dat is kennelijk belangrijker.

Mijn voorlopige conclusie is dat we zelf verantwoordelijk blijven voor onze gezondheid. De medische wereld zal nog lang in de houdgreep van de farmaceutische industrie blijven. De economische belangen zijn te groot. Ik zei laatst tegen de huisarts dat het toch wel moeilijk voor haar moet zijn om een volle wachtkamer te zien met mensen die eigenlijk eerst eens zelf aan de slag moeten met hun gezondheid. Op een dag zullen we geweigerd worden aan de medische poort als we niet aantoonbaar gezond leven. Als u dat niet wil, trek dan maar een geel hesje aan. Maat XL denk ik.

Fijne feestdagen en een gezond 2018.