Wil er nog iemand globaliseren?

De trend van de afgelopen decennia lijkt een halt te zijn toegeroepen. Iedereen had de mond vol van globalisering. Dit werd vaak in één adem genoemd met schaalvergroting. Bij beide begrippen heb ik me nooit prettig gevoeld, maar dat ligt aan mijn karakter. Toen we met de Rijksaccountantsdienst met 50 mensen plotseling in het centraal belastinggebouw moesten intrekken, was voor mij de lol er van af. Bij EY leidde ik aanvankelijk een kantoor met 15 mensen. Toen we met de partners uit mijn jaarlaag het hoofdkantoor in New York bezochten, bleken daar 2300 mensen in één gebouw te werken. Indrukwekkend, maar verre van leuk. Het lijkt erop dat de komst van Trump ons weer terugbrengt naar onszelf, naar onze eigen roots. Ik hoor verschrikkelijke geluiden om me heen over de man, maar volgens mij ligt het best wel wat genuanceerder. Hij heeft toch veel volgers, die weliswaar niet de straat op gaan om te schreeuwen. Daarentegen komt het fatsoen van de moraalridders, die iedereen de wet voorschrijven, de afgelopen dagen weer met veel lawaai bovendrijven. Een fatsoen waar ze zich zelf vervolgens niet aan houden.

Vanochtend had ik een bijeenkomst met een aantal deskundigen uit het internationale veld over de verhoudingen met China. Een klant lukt het momenteel niet om zijn eigen winst het land uit te krijgen. China heeft eind vorig jaar hierop een rem gezet. Ze werken met beperkte rantsoenen als het gaat om bedragen die banken mogen overmaken naar het buitenland. Hangt dit samen met de verkiezing van Trump en zijn harde uitspraken over China? In ieder geval was er sprake van een toenemende uitstroom van deviezen en kwam de koers van de renminbi onder druk te staan. Hoe het ook zij, een dergelijke politiek gestuurde maatregel brengt je aan het schrikken. Kun je nog wel zaken doen in China als buitenlands bedrijf?

In Mexico is de paniek niet geringer. De president kan dan wel een afspraak met de president van Amerika afzeggen en daar nog wat stoere taal aan toevoegen, maar zonder de VS is de economie van Mexico aan diggelen. Weliswaar is er zeker ook sprake van een afhankelijkheid van de VS richting Mexico, maar als het erop aankomt wie het langst de adem kan inhouden, zet ik mijn geld op de VS.

Er zijn veel celebrities en politici die hun prominente positie nu gebruiken om zich sterk te maken voor de zogenaamde humanitaire waarden. Ze komen op voor de vluchtelingen en voor de zwakkeren in de samenleving. Dat klinkt allemaal heel mooi, maar is het geloofwaardig? Je kunt toch gewoon je geld en invloed aanwenden om de daad bij het woord te voegen en hierover niet zoveel ophef maken? Globalisering is een van de oorzaken van de migratie, waarbij we merken dat de trek vaak niet richting veilige gebieden gaat, doch richting economisch aantrekkelijke regio’s. Zolang dit in een beheersbare mate gebeurt, is dat prima, maar we moeten ons niet laten ontwrichten, waardoor we zelf allerlei spanningen aantrekken, terwijl we er eeuwen over hebben gedaan om onze samenleving evenwichtig te ordenen.

In januari heb ik met mijn gezin een weekje in Amsterdam doorgebracht. Daar zie je de globalisering op straat. De voertaal is Engels en de charme voelt goed. Laten we dan maar doorgaan met globaliseren, dat is niet te stoppen. Probeer het alsjeblieft in goede banen te leiden, dames en heren politici.