Wat is er aan hand in ziekenhuisland?

De commotie spitste zich toe op de Zuyderland-ziekenhuizen in Heerlen en Geleen. Maar het moet toch symptomatisch zijn voor alle streekziekenhuizen. De financiële dwangmatigheid overheerst. Ziekenhuisbestuurders zijn vooral CFO’s, dus gefocust op de kosten en op efficiency. De minister moest er een paar keer bijkomen om de boel te sussen, maar zonder resultaat. Er wordt gereorganiseerd omdat het anders onbetaalbaar wordt.

Huh?
Niemand maakt mij wijs dat we dit niet al lang hadden zien aankomen. Medische economen weten toch wel dat er al jaren een toename is in de vraag naar zorg. Met de onstuimige groei van onze bevolking wordt het niet beter. Het is ook goed om daarbij de kijken in welke lagen van de samenleving we groeien. Inderdaad, de laag die al van nature de grootste zorgvraag heeft.

Onze dochter is arts en specialiseert zich in de gynaecologie. Nota bene in het Zuyderland in Heerlen. Maar ze weet van niets. Ze wordt intern nauwelijks geïnformeerd en heeft geen vrije tijd meer over om het nieuws op een andere wijze tot zich te nemen. Het is heel normaal als ze om 22 uur de avonddienst ingaat en om 10 uur in de ochtend pas naar huis kan. Ze heeft dan weer een paar bevallingen begeleid, waarbij ze er als assistent in opleiding vaak alleen voorstaat. Dat gaat natuurlijk mis. Ze is soms uitgeput en moet er alles aan doen om te ontspannen in de weinige tijd die rest. De route naar een burn-out ligt open.

Maar wie zit ermee?
Niemand! Geen hoofd van de vakgroep, geen bestuurder, geen politicus. De crisis is er dus al, iemand moet hem alleen nog benoemen. En dan gaan we weer crisismanagen. Wat zullen we Mark Rutte missen. Fleur Agema heeft jarenlang staan te roepen in de Tweede Kamer dat het mis was. Nu zit ze zelf aan het stuur, maar ik zie weinig daadkracht, weinig urgentie. De boel staat op springen, Fleur, het huis lekt aan alle kanten. Wat mij betreft is volksgezondheid een cruciaal politiek thema. Hoe hebben we gegooid met miljarden tijdens corona? Pfizer en Sywert van Lienden hebben de zakken gevuld, maar dat zijn we alweer vergeten. Het ging er vooral om dat we de kwetsbaren beschermden. En nu zitten we op de centen als het om de dagelijkse zorg gaat? Een schril contrast wat mij betreft.

Beste Fleur, laten we opnieuw beginnen. Met de beantwoording van de kernvragen. Wat is de rol van de overheid met betrekking tot de volksgezondheid? Moet het zorgaanbod voor iedereen ongelimiteerd toegankelijk zijn? Moeten we meer mensen gaan opleiden of van elders aantrekken? Moeten we meer ziekenhuizen bouwen en daarvoor andere financiële prioriteiten inleveren, het gaat immers om keuzes maken? En gaan we nu eindelijk eens vol inzetten op preventie? Velen roepen hier al jaren om. Maar het electoraat bepaalt. Opnieuw een waardeloos voorbeeld van de falende democratie. Iedereen heeft stemrecht én het recht om zichzelf te vergiftigen met ongezonde zaken. En als we dan lichamelijke of geestelijke problemen krijgen moeten alle artsen voor ons klaarstaan. Wat mij betreft moet dit snel losgelaten worden. De eed van Hippocrates is hier niet voor bedoeld, beste medici.

Laten we de geestelijke gezondheidszorg niet vergeten.
Een vriendin van ons heeft een grote huisartsenpraktijk in Parkstad, waar de sociale onderlaag oververtegenwoordigd is. Zij is vooral psycholoog en pastoor, zo zegt ze zelf. Mensen zijn losgerukt uit de oude sociale structuren en zijn desperaat op zoek naar aandacht. Iedereen die zijn ogen opendoet, ziet ze over straat lopen. Het is een schrijnend beeld, het toonbeeld van een zieke samenleving, die mij persoonlijk grote schaamte bezorgt. De idioten die ooit het denken van zelfredzaamheid hebben geïntroduceerd vraag ik om diep berouw te tonen voor de maatschappelijke gevolgen die dit heeft veroorzaakt en moeten zich wat mij betreft voor straf volledig gaan inzetten om alle slachtoffers bij te staan.