Renaissance van de democratie

Zoals beloofd zou ik nog wat gedachten meegeven voor uw vakantie met betrekking tot verbetering van het democratisch proces. Ik hoor heel veel om me heen dat mensen het met mij eens zijn dat de huidige staatsinrichting is vastgelopen. We hebben te lang doorgedraafd in het democratiseren en zijn tegen de muur aangelopen. Ik houd het kort, het is immers bijna vakantie.

Dit zijn mijn eerste verbetervoorstellen:
• Er mogen alleen echte volkspartijen meedoen aan de verkiezingen. Geen one-issue partijen zoals een partij voor de dieren, voor het klimaat of voor de boeren. Een onafhankelijke en breed samengestelde raad moet dit vaststellen aan de hand van de verkiezingsprogramma’s;
• Partijen komen slechts in de kamer als ze tenminste 10 zetels behalen;
• Als een kamerlid wegvalt door welke oorzaak dan ook, valt de zetel terug aan de partij, zodat er geen eenmansfracties kunnen ontstaan;
• Wetten moeten, anders dan nu het geval is, getoetst kunnen worden aan de grondwet;
• Er wordt voortaan gewerkt met gekwalificeerde meerderheden. Dat betekent bijvoorbeeld tweederde of driekwart van de stemmen om een wetsvoorstel aangenomen te krijgen. Een heel belangrijk effect daarvan is dat er veel minder frustratie ontstaat in de samenleving omdat de tegenstanders een kleinere minderheid vormen;
• Met een meerderheid van tenminste driekwart kan de kamer een lid wegsturen op grond van ongewenst gedrag of taalgebruik;
• Het is niet meer toegestaan dat overheidsdiensten tegen elkaar procederen;
• Ambtenaren moeten wetten uitvoeren, niet zelf recht scheppen.

U mag altijd reageren
Wellicht dat u in de vakantie de behoefte voelt om mij op deze voorstellen aan te spreken. Het zal niet gebeuren dat het systeem zichzelf reinigt en dergelijke verbetervoorstellen aanneemt of zelf toepast. Het systeem moet daarvoor eerst zijn eigen chaos creëren. Dat zal niet lang op zich laten wachten, want de huidige leiders zijn stuk voor stuk incompetent.

We houden het zelf in stand omdat we geen chaos willen, maar we zullen er niet aan ontkomen. Het bovenstaande zie ik dan ook meer als eerste gedachten voor de wederopbouw. De leiders houden zichzelf in stand omdat ze precies weten hoe ze de democratie in hun voordeel kunnen laten werken en dan is het dus een dictatuur, misschien een dictatuur van de schijnbare meerderheid, maar toch.

Er is een te grote groep, vooral intellectuelen, die zich weggedrukt voelt en die ook weet dat het mis is gegaan. De geschiedenis leert ons dat zwakke leiders de elite wegdrukken, omdat die hun macht ondermijnen. Maar de geschiedenis leert ons ook dat dit een strategie is die zichzelf opblaast.

Fijne vakantie.