Regeerakkoord, makkelijker kunnen we het niet maken

Een column van Rob Kusters.

Het is mooi dat er toch weer een nieuw kabinet is geboren. Het staat wel in de schaduw van de geboorte van mijn kleine nichtje Sophie vorige week. Maar toch, het land wordt weer geregeerd. Ik voel me goed, er is weer leiding. Ze hebben een leuk stel ministers en staatssecretarissen bij elkaar gezocht. Wel gek dat Buma en Pechtold in de kamer blijven. Zijn ze bang om het vak van oppositie te verleren?

Mijn vaste lezers weten dat het mijn stokpaardje is, maar ik ga het toch weer benoemen. Er wordt vrijwel niets gezegd over vereenvoudiging. Mark Rutte zal meteen wijzen op de wetten die worden afgeschaft, maar het is me veel te weinig. Per saldo gaan er weer wetten bijkomen. We draaien met zijn allen dol in het oerwoud van regels en op centraal overheidsniveau dringt dat maar niet door. Ik werk momenteel aan een project waarbij een grote multinational in discussie is geraakt met de Belastingdienst over de onkostenvergoedingen aan de werknemers. Vele honderdduizenden euro’s zijn er al betaald aan consultants, maar de klap komt nog. De informatie die deze consultants aanleveren, is voor de Belastingdienst reden om miljoenen na te heffen. Ga er maar aan staan om dat recht te zetten.

Bij grote ondernemingen wil de Belastingdienst graag werken volgens het principe van Horizontaal Toezicht. Met horizontaal wordt bedoeld dat je jezelf controleert en dan zodanig wordt aangeslagen dat je gestrekt gaat. Niet doen dus. Vorige week heb ik zelf een aangifte vennootschapsbelasting ingevuld voor een grote onderneming. Na drie dagen keihard zwoegen, ging het licht op groen en werd de aangifte door de elektronische gateway geaccepteerd. Toch ben ik onzeker, aangezien ik, als specialist, veel rubrieken al niet meer met zekerheid kan invullen.

Bij kleine ondernemingen is het niet veel beter. De administratieve lastendruk is onhoudbaar. Wij maken er ons zelf inmiddels ook schuldig aan dat we slechts verwijzen naar de regels. We kunnen het niet meer uitleggen. Toch gaat het gewoon door. Wat Brussel over ons heen strooit, krijgen we nauwelijks in wetgeving vertaald. Het klinkt misschien allemaal best redelijk vanuit een principieel perspectief, maar we kunnen het niet op een efficiënte en praktische manier vertalen. De kleine ondernemingen kunnen het eenvoudigweg niet betalen om compliant te zijn, zich aan alle regels te houden. In eigen huis hebben ze de kennis niet en inhuren is voor hen veel te duur. Bovendien hebben ze de capaciteit aan menskracht niet om de adviezen te vertalen in procedures en regels, want dat is wat ze dan moeten; zelf ook een organisatie worden die van regelgeving en toezicht aan elkaar hangt.

Wat te doen? Als de slimme politici in Den Haag het niet oplossen, moeten we zelf creatief zijn. Wij interpreteren de regels naar een minimum niveau. Zo vinden we het niet zinvol dat kleine ondernemingen dure accountants moeten inhuren om een jaarrekening voor ze op te stellen. Verder is het zaak om zoveel mogelijk administratieve ballast uit te schakelen door slim te automatiseren. Ook schatten we steeds de risico’s in van het niet volledig voldoen aan alle regels. De belangrijkste risico’s dekken we af, de andere laten we bewust liggen. Dat is geen keuze, maar een bedrijfseconomische must. En geen horizontaal toezicht, de Belastingdienst mag zelf komen controleren. Wanneer staat de verzekeraar op, die de fiscale risico’s wil verzekeren?