Personeelstekort?

Als ondernemers met elkaar praten is het een open deur dat ze zorgen hebben van hun personeel. “Ik gun je veel personeel” is een vaak gebruikte, doch sarcastisch bedoelde, toewensing. “Maar je kunt niet zonder”, is dan al gauw de reactie. Het bevreemdt mij in hoge mate dat ondernemers zoveel moeite hebben met hun HR management. Dat laatste is al de vraag, of ze zich realiseren dat het om Human Resources gaat. Bronnen dus die zorgen voor het bereiken van je ondernemersdoelen. Die meedenken en helpen problemen op te lossen, die jouw vaak onduidelijk geformuleerde doelen waarmaken.

Want de ondernemer ziet zichzelf graag als onfeilbaar, de slimste in het bedrijf. Die beoordeling maakt hij zelf, op basis van de afwezigheid van kritiek van zijn ondergeschikten. Het verhaal ging van een ondernemer die tijdens het bezoek aan zijn filialen binnenkwam door de voordeur en naar buiten ging door de achterdeur, om in de tussenliggende afstand drie personeelsleden te ontslaan. Al kloppend op zijn borst stapte hij in zijn zeer luxe bedrijfsauto, op weg naar het volgende filiaal waar ze al stonden te bibberen. HR management dus.

Strategy is the key
Onze consultants zien dagelijks staaltjes van slecht werkgeverschap en dus slecht ondernemerschap. Een goeie ondernemer kent zijn strategische doelen en deelt die helder met de stakeholders van het bedrijf, in de eerste plaats met zijn medewerkers. Maar dat zijn de uitzonderingen. Te hoogdravend, aldus de small business ondernemer. Zij stoppen kennelijk liever energie in het steeds weer opnieuw aannemen en ontslaan van mensen en het klagen over hun personeel dan in het opzetten van een degelijk HR-gebouw.

Op het moment dat ik dit schrijf is het 23 graden en maandagmiddag. Ik durf er € 100 op in te zetten dat de terrassen overbevolkt zijn met gezonde mensen, die in hoge mate zouden kunnen bijdragen aan het oplossen van het personeelstekort. Toch halen die mensen meer bevrediging uit het eindeloos naar elkaar kijken en koffie drinken dan uit het werken in een professionele omgeving. De gedachte dat de financiële consequenties daar bepalend in zijn is verlaten. Zou het de druk zijn die we mensen opleggen dat alleen de sterksten kunnen overleven? En dat die dan zoveel op hun bordje krijgen dat zij uiteindelijk ook bezwijken?

Mijn oproep aan ondernemers is dat ze zich bezinnen over hun strategie, zodat ze weten waar naartoe ze willen bewegen. Daar begint de noodzaak voor professionele support, dat kun je niet met een zwager, een glas wijn en een sigaar. Als je de koers eenmaal hebt bepaald, wordt het allemaal makkelijk. Je kunt dan, opnieuw met professionele hulp, o.a. je marketingstrategie invullen (die is mede gericht op de arbeidsmarkt) en je HR-gebouw opzetten. Dan wordt ondernemen ineens superleuk en worden je medewerkers partners in het bereiken van de gestelde doelen. Dan hoeven ze niet meer zo nodig op het terras te zitten om van hun professionele werkplek weg te vluchten.

Werknemersparticipatie
We zijn momenteel veel bezig met werknemersparticipaties. Dat is een dimensie verder. Wel echt mooi om te zien wat er na een participatie gebeurt. Mensen ontpoppen zich als ondernemer, gaan veel meer dan voorheen denken in resultaat. Private equity eist werknemersparticipaties voor key-medewerkers. Zij verschaffen immers de financial resources, ze moeten er zeker van zijn dat de key human resources duurzaam aan het bedrijf verbonden zijn. Ik heb nog wel moeite met de financiële beloning die kleeft aan een participatie. Veelal is die gebaseerd op EBITDA, terwijl dat nu juist handelen gericht op de korte termijn stimuleert. Een succesvolle ondernemer wierp me tegen dat uiteindelijk alles zich vertaald in EBITDA, dat is ook wel weer waar.

Kortom, wij promoten werknemersparticipaties als uitvloeisel van een strategisch proces om je bedrijf weer optimaal te positioneren in de markt. Je concurrenten zijn er ook mee bezig!