Opa

Als je praat met grootouders kan het voorkomen dat je vindt dat ze overdreven enthousiast doen over hun kleinkinderen. Omgekeerd kunnen kleinkinderen zichtbaar gelukkig zijn met hun grootouders. Wat is dat toch een bijzondere relatie. Nu ik zelf recent opa ben geworden ga ik deze verder onderzoeken. Vooral in de praktijk uiteraard. Mijn kleindochter Emma is de mooiste baby van de wereld. Ze is heel intelligent, muzikaal, inlevend, zorgzaam en lief. Dit is niet overdreven, dit is echt zo.

Herinneringen aan mijn grootouders
Mijn gedachten gingen na de geboorte van Emma uit naar mijn grootouders. Vier fantastische mensen. Mijn grootvaders heb ik vaker genoemd in deze rubriek. Met name mijn Amsterdamse grootvader staat me erg bij, omdat ik veel met hem optrok. We gingen samen met de FIAT boodschappen doen in Valkenburg. Hij woonde aan de Bergstraat en dat was een groot geluk, in combinatie met die FIAT. Die startte namelijk zelden en dan kon je hem de berg af laten glijden en dan de koppeling loslaten. Altijd lol. Veel wijsheden heeft hij me meegegeven die ik me tot op de dag van vandaag herinner. Maar hij was er niet alleen voor mij, al mijn neven en nichten hebben hem nog goed voor de geest. Ze associëren hem vooral met een voorwerp van ebbenhout dat in de woonkamer als versiering lag. Hij kon er over wrijven met zijn hand, soms moest hij er bij kreunen, en dan kwamen er dropjes uit.

Mijn andere opa was niet van veel woorden. Hij was ook mijn peetoom, maar daar zag ik niet veel van terug. In gezelschap hield hij zich vaak afzijdig, zijn hoogtepunt van de week begon als zijn kaartvrienden arriveerden. Van dit gezelschap met bijzondere hoofden had Van Gogh een meesterwerk kunnen maken. De kaarttafel had een ruimte eronder waar je je glas kon plaatsen. Ze dronken weliswaar uit kleine glaasjes, maar het alcoholpercentage was niet mals. In onze spaarzame gesprekken vertelde opa mij een keer dat hij op een zondag tijdens het kaarten 13 Keizerbitters dronk.
De oma’s komen minder in beeld. Toch heb ik jaren bij mijn Amsterdamse oma gewoond, als een soort mantelzorger. Van haar weet ik eigenlijk het meest omdat we veel bij elkaar aan tafel zaten en zij graag vertelde over haar gelukzalige jeugd in Amsterdam. Ik geloof niet dat ze zich ooit thuis heeft gevoeld in Limburg. Mijn andere oma was te vroeg overleden om haar echt goed gekend te hebben. Ze heeft in haar laatste dagen, net als mijn vader, verbleven in Klevarie.

De 5e generatie
De meeste grootouders die ik nu ken zijn heel blij met hun kleinkinderen. Waarom dat zo is weet ik nog niet, zoals gezegd ga ik dat onderzoeken. Voor mij is het prachtig om te zien dat je eigen kind vader is geworden. Ook het feit dat er weer een nieuwe generatie is geboren vind ik mooi. In mijn leven heb ik nu 5 generaties van mijn familie gekend. Als ik zo oud word als mijn Limburgse opa ga ik de zesde generatie ook nog meemaken. Ik hoop dat ze gelukkig opgroeit en dat ze een positieve bijdrage levert aan ons allemaal.