Is vakantie wel nodig?

Het zal u zijn opgevallen. De vakantieperiode is weer aangebroken. Vanaf eind juni tot diep in september vertragen dan lopende projecten, omdat er altijd wel iemand op vakantie is. Wat een ellende denk ik nu, volop in de werkstress verkerend. Maar maakt dat eigenlijk wat uit? Het is toch belangrijk dat we ook eens loskomen van ons werk? Er is toch meer in het leven dan alleen maar werken? U kent deze clichés, u hanteert ze wellicht zelf ook. Dan reist u enkele dagen met uw gezin naar het zuidelijke deel van Europa om daar een luie plek te vinden om een boek te lezen of bij te slapen en uw huid te laten bijkleuren. Lekker genieten van 35 graden Celsius en all-inclusive. Want dat heeft u verdiend na een heel jaar lang hard werken.

We kunnen er niet meer omheen, vakantie is een verworvenheid. Voor mijn grootouders bestond het niet, mijn ouders hebben er voor het eerst iets aan gedaan toen ik bijna op de middelbare school zat. Een week in de herfstvakantie naar Zuid-Duitsland. Nee, op het strand lagen wij niet, we gingen erop uit. Wandelen in de bergen of onbekende steden bezoeken. We waren nieuwsgierig en ondernemend. Zo doe ik het nog steeds. Vakantie is een periode van ontdekking van het buitenaardse. Leren van het leven van anderen, inspiratie opdoen, praten in een andere taal, anders eten. Daarvoor hoef je niet ver te gaan en al helemaal niet naar de zuidelijke hitte. Het valt me op hoeveel vakantie Nederlanders gemiddeld vieren en hoe weinig ze weten van hun eigen land.

Ik blijf natuurlijk accountant en vraag me daarom geregeld af hoe mensen hun vakantie financieren. Dat doet u ook, dat weet ik zeker. U kent de buren goed, ze werken best vlijtig, maar hebben geen top banen. Hoe kunnen zij dan 3 weken Italië betalen en u niet? Door de crisisjaren heen bleven mensen gewoon op vakantie gaan. De tijd dat je dat met een persoonlijke lening kon regelen is voorbij, althans dat schat ik toch zo in. Verdien je dat nu echt terug met boodschappen doen bij de Aldi? Grappig he, dat we in de tegenwoordige tijd zoveel informatie hebben en dit soort hele praktische inzichten niet op Google kunnen vinden. Het zou best goed zijn als we dat eens wat meer van elkaar zouden weten. Dan zou al dat uiterlijk vertoon plotseling overbodig worden.

Stel dat we net als mijn grootouders geen vakantie zouden (kunnen) vieren. Zou dat ons levensgeluk drastisch beperken? Mijn grootouders hadden het voordeel dat ze niet wisten wat ze misten. Zijn we dan verslaafd aan het avontuur of zijn we misschien lui? Ik kijk heel erg uit naar de vakantieperiode. Ik vind mezelf zeker niet lui, maar ik ervaar het inderdaad als een beloning voor hard werken en voor de verantwoordelijkheden die ik heb. Soms zeggen mensen wel eens tegen mij dat ik het verdiend heb, lief van ze. Meestal echter moet ik het aan mijzelf uitleggen. De eerste week van de vakantie gaat het daarom niet goed, ik heb de steekhoudende argumenten nog niet gevonden. Na een week begint het thuisfront je los te laten en laat je zelf ook los. Dan zakt er een prettig gevoel door je lichaam tot in je tenen. Je weet dat het maar van korte duur is, maar het voelt super. Ik verheug me vooral op het uitgebreide ontbijtbuffet ‘s ochtends. Na drie dagen kan ik niets meer op, maar het is er wel allemaal, wat een luxe. Steeds weer spreek ik met mijzelf af bij thuiskomst meer aandacht voor het ontbijt te zullen hebben. Nog geen twee dagen houd ik het vol.

Ik wens u allen een heerlijke vakantie toe, een periode van rust, bezinning, liefde en genieten. Als u een gezin hebt en met hen op vakantie gaat, geniet ervan dat u ze hebt. In de tweede week lukt dat vast wel, als de stress van het inpakken en de reis zijn weggezakt.