Riders on the storm

Een column van Rob Kusters.

Het is november en de donkere dagen zijn weer aangebroken. De bladeren dwarrelen rond en de bladblazers zijn uit hun rustplaats gehaald. De zoutvoorraden liggen te wachten op het eerste pak sneeuw en de garages zijn weer druk in de weer met bandenwissels. Sommige mensen worden depressief van deze omstandigheden, ik veer juist op.

Ik heb een stage piano gekocht. 2 maanden geleden wist ik nog niet wat dat was. Ik ging opzoek naar een keyboard, omdat we bezig zijn een band te formeren en ik moeilijk mijn piano kan meeslepen. Ik ga dan nog gewoon naar een winkel, omdat ik advies nodig heb en het instrument wil bespelen voordat ik het koop. De muziekwinkel is echter uitgestorven, gelukkig is Muziekhuis Dera in Heerlen nog overeind gebleven. Daar kreeg ik het advies om een (gebruikte) stage piano te kopen. Zo'n stage piano heeft 88 toetsen, net als een echte piano. Ook heeft het een toetsenmechaniek, dat vergelijkbaar is met een piano, dus het voelt hetzelfde aan. Heel anders dan het plastic van een keyboard. Maar het belangrijkste is het geluid, bijna niet van een akoestische piano te onderscheiden. Hij kan ook 255 andere geluiden maken. Het duurt uren voordat je dat een beetje onder controle hebt. Maar ik ben gemotiveerd. Ik wil niet de schlemiel van de band zijn.

Riders on the storm van The Doors is een nummer waarop je je vingers krom speelt. Maar wel passend voor november. Wat een geniaal muziekstuk. Je komt met geen mogelijkheid in de buurt van het origineel, maar mijn omgeving herkent het nummer wel als ik het speel. Daar ben ik al erg tevreden mee. Deze midlife crisis bevalt me veel beter dan de vorige. Het is wel moeilijk om samen te spelen, als je al decennia in je eentje speelt. En dan hebben we nog niet geoefend met drums erbij. Ik leer ook veel over de gitaar, daar wist ik heel weinig van. Die mannen zijn de helft van de tijd aan het stemmen. Daarvoor hebben ze dan wel een elektronisch hulpje.

Ik doe vooralsnog ook de zang. Mijn vader was tenor in een gemengd koor. Hij zong de hele dag door. Het zou hem goed doen als hij hoorde dat er toch een kind van hem aan het zingen is geslagen. Ik ben zeker geen Jim Morrison, of Roger Waters, maar ik kan toon houden. Thuis word ik uitgelachen, maar dat deert me niet. Als ik straks in Afas Live sta zullen ze toch trots zijn. Laat mij maar lekker dromen. Het is een geweldige ontspanning en ik kan het iedereen aanraden. Ofschoon het lastig is om het nog op latere leeftijd te leren.

Mijn collega's in de band hebben het allemaal in hun jonge jaren geleerd. Maar toch, laat u niet weerhouden. Het voordeel van mijn stage piano is dat ik met de koptelefoon op kan spelen. Niemand heeft dan last van mijn getokkel. Want als ik een nummer instudeer, is dat niet om aan te horen. Met terugwerkende kracht heb ik respect voor mijn moeder, die jarenlang het oefenen op de piano van mijn zus, mijn broers en ikzelf heeft moeten doorstaan. En de buren ook, de piano stond tegen de tussenmuur opgesteld. Ze hebben nooit geklaagd.

Ik wens u fijne herfstdagen met veel muzikale ontspanning. Ik ga nog even wat spelen.