Impact aanslagen neemt af

Column door Rob Kusters

Afgelopen zaterdag was ik zo gelukkig om samen met Alia het optreden van Kensington bij te wonen tijdens Pinkpop. Het optreden was voor Alia en mij een kippenvelervaring. De zus van Alia in Wit-Rusland was helemaal niet blij met ons bezoek aan Pinkpop. Zij was zelfs boos. Dat had alles te maken met de terreurdreiging, die ons momenteel parten speelt. Nog dezelfde dag was er spanning tijdens Rock am Ring. Haar hadden die berichten ook bereikt en ze maakte zich zorgen om ons. We leven nog, getuige deze column.

Moeten we dit nog wel doen? Lopen we niet een verhoogd risico wanneer we dergelijke evenementen bezoeken? Ik stond anders dan voorgaande keren aan de ingang; alerter op de wijze waarop werd gecontroleerd. Jan Smeets probeerde ons via de media vooraf gerust te stellen, maar ik word juist ongerust als hij dat doet.

Het is interessant om op social media te lezen welke discussie zich ontspint naar aanleiding van de aanslagen en zelfs de dreiging van een aanslag. Niet-moslims kunnen steeds minder begrip opbrengen voor de islamitische religie. Moslims verdedigen zich, maar steeds op dezelfde manier: waar bemoei jij je mee, kijk naar jezelf, het ligt allemaal veel genuanceerder dan jullie denken. Dat is een gevaarlijke houding, waardoor de negatieve gevoelens alleen maar toenemen.

Ok, we raken gewend aan de aanslagen. Elke keer beloven we elkaar dat we de vrijheid die we hebben zullen koesteren en dat we ons niet uit balans laten brengen. Dat is natuurlijk totale onzin. We zijn wel degelijk uit balans. De moslimterreur werkt. De media-aandacht per aanslag neemt af, wat de dreiging verhoogt. Het is hen nu net te doen om de media-aandacht, om angst te zaaien. Als de media laconieker gaan reageren op aanslagen, zullen de aanslagen dus heviger en frequenter worden. Er zal voor belangrijker events, belangrijker personen of meer slachtoffers gekozen worden. Is het niet zo dat we direct willen weten hoeveel slachtoffers er zijn gevallen?

Ik neem het op voor Trump. Natuurlijk hoor ik zijn domme uitspraken en zijn vergaande standpunten. Maar wat hebben we aan een klimaatakkoord als we moeten leven in een situatie van oorlogsdreiging? Hoe haalt Macron het in zijn hoofd om Trump afvalligen uit te nodigen om te komen leven in zijn land? Is hij echt vergeten wat er allemaal gebeurd is? Denkt hij echt op deze wijze de opkomst van Le Pen te kunnen stoppen? Nee, Trump spreekt de Arabische leiders toe in het hol van de leeuw en verordonneert hen het probleem van de moslimterreur op te lossen. Omdat het hun probleem is. Wat je er ook van vindt, hij toont moed en leiderschap, en de Arabische leiders blijven zwijgend achter. Welke Europese leider durft dit?

Och ja, en dat klimaatakkoord was nooit een ding voor de Amerikanen. Obama heeft hen erin geloodst, wetende dat een meerderheid van de bevolking hiertegen is. Onze media zijn overwegend links, dus de berichtgeving hierover is propaganda, net als deze column. Ik moet zo denken aan de Koude Oorlog, toen we er een dagelijkse bezigheid van maakten om elkaar over en weer van alles op de mouw te spelden.