De Limburger

Het mooie aan vakantie is dat je eens andere regio’s opzoekt dan die waar je geboren en getogen bent. Het is ook goed om eens vanuit een ander geografisch, maar ook cultureel standpunt naar je eigen regio en volk te kijken. Zo was ik met mijn gezin in Zeeuws Vlaanderen. Eerder heb ik op deze plaats al bericht over mijn rondje Nederland in november vorig jaar. Hoe klein is ons land en hoe groot zijn de verschillen?

Die Zeeuwen zijn leuk. Hun taaltje is leuk, ze zijn bescheiden, maar toch zelfbewust. En ze zijn erg vriendelijk. Bovendien zijn ze vlijtig. Het landschap oefent een grote aantrekkingskracht uit, het brengt ook rust. Bewonderenswaardig zijn de getuigenissen van de strijd tegen de zee, de Westerscheldetunnel, de Oosterscheldekering, de Zeelandbrug en talloze kleinere bouw- en waterwerken.

Ik keer huiswaarts met een kritisch gevoel naar ons Limburgers, de Nederlandse appendix. Wij gaan er prat op gastvrij te zijn, maar zijn we dat ook? De succesvolste hospitality-bedrijven in Limburg hebben vaak geen Limburgse oorsprong . Als het om vlijt gaat leggen we het tegen elke provincie af. Maar dat compenseren we, zo verdedigen we ons altijd, met dat Bourgondische. Dat luie bedoelen we dan. Want we hangen graag wat bij elkaar, roddelen totdat we erbij neervallen. We praten heel graag over de ander, liever dan tegen de ander. Of we beroepen ons op onze culturele waarden. Dat kun je vertalen als de koppige onwil om veranderingen tegemoet te treden. Ambitie ontberen we ten enenmale. Blijf maar bij jezelf, verberg je maar onder de deken van conservatisme.

De meest negatieve eigenschap van de Limburger is zijn achterbaksheid. Je kunt hem niet vertrouwen. Als een Limburger “ja” tegen je zegt heb je geen enkele garantie dat hij zijn belofte nakomt. Deze eigenschap is verwoestend voor de omgang met mensen uit de rest van Nederland. Die begrijpen dat helemaal niet, zelfs niet als ze al vele jaren hier wonen. Iedereen die niet afkomstig is uit Limburg wordt nog steeds Hollander genoemd, alsof Limburgers geen basisonderwijs krijgen. Je mag een Limburger nooit direct aanspreken, dan verlies je zijn respect voor de rest van zijn leven. Let wel, elke Limburger zal zeggen dat hij het prettig vindt als je zegt wat je van hem denkt, maar deo het toch maar niet. In de vele jaren die ik kan overzien moet ik helaas vaststellen dat het niet verbetert op dit punt. De vele USP’s die Limburgers zelf denken te hebben (centraal in euregio, taalgevoel, cultuur) zullen ze als gevolg van de genoemde eigenschappen nooit kunnen ontwikkelen.

U zult mij hard en kritisch vinden, misschien wel een mopperpot. Maar het moet er toch een keer uit. Het wordt tijd dat we onszelf eens op de pijnbank leggen. Ik wil trots zijn, maar daarvoor hebben we aansprekende resultaten nodig. Onze parel Nedcar ging onderuit en we stonden er huilend naar te kijken. Er moest een Brabander aan te pas komen. Hoe lang zal het duren voordat we hem met onze achterbaksheid belonen? Want veel dankbaarheid moet hij van ons niet verwachten.

Ik roep jonge Limburgers op om zich te ontwikkelen tot wereldburgers en kennis te nemen van andere culturen en omgangsvormen, om die kennis vervolgens te implementeren in de geboorteregio. Laat je niet wegduwen door conservatieve denkbeelden, door de gevestigde orde. Bind de strijd aan!