Bijna vakantie

De vakantieperiode breekt aan, de stress op kantoor bereikt een hoogtepunt. Soms vraag je je af waar vakantie eigenlijk goed voor is. Je werkt je te blubber om alles af te hebben voordat je vertrekt en als je terugkomt ligt er een stapel op je te wachten die alle vakantieplezier per direct verpest. Het is bovendien niet uitgesloten dat er storingen plaatsvinden tijdens de vakantie zelf.

Mijn werktas gaat mee op reis. Gedurende de eerste week van de vakantie volg ik mijn inkomende berichten en pak ik dringende zaken zelf op. Dat weet mijn gezin en ze weten ook dat het goed is om dit gedrag te accepteren. Pas na een week accepteer ik namelijk zelf pas dat ik vakantie heb. Daarom neem ik ook drie weken, heb ik er nog twee over na die eerste rotweek.

Op reis in een veranderende wereld
We proberen de laatste jaren binnen enkele uren na vertrek neer te strijken in een comfortabele omgeving. Mooie kamer, fijne welness en vooral goed eten en drinken. Dit jaar gaan we het in het Schwarzwald proberen omdat we Frankrijk, op weg naar Italië, willen mijden. Vanwege de Olympische Spelen en vanwege de terrorismedreiging. Balen, want Frankrijk is ons de afgelopen jaren heel goed bevallen. Dat geldt in nog wel sterkere mate voor de Fransen zelf. Dat laatste heeft zeker te maken met het feit dat we Engels met elkaar kunnen praten en niet meer hoeven te hannesen met handen en voeten. Zwerven door de Bordeauxstreek of de Bourgogne, heerlijk. Heel anders dan de beelden die we zien van protesterende politiek-linkse figuren in Parijs, die vrezen dat Macron de macht heeft weggegeven aan extreemrechts. Ga eens lekker op vakantie mensen.

Ik ben benieuwd hoe het in Duitsland is. De AfD is niet in een positie gekomen dat ze Scholz hebben verleid om terug te treden. Ofschoon de beweging naar rechts onmiskenbaar is. U hoeft niet te vrezen dat mijn vakantie politiek gekleurd is. Ik ben vooral geïnteresseerd in hoe het land erbij ligt, hoe de mensen zijn. Ik vind Duitsland erg veranderd. Vroeger keek ik wel tegen ze op, dat voel ik nu minder. Let wel, ik ben straks blij als Nederland van ze kan winnen bij het EK voetbal. Het valt me op dat de samenstelling van het Duitse team een afspiegeling is van de samenleving. De toegenomen diversiteit is een zegen. Maar de onderkant van de samenleving in Duitsland heeft het moeilijker dan ooit tevoren in mijn leven. “Wir schaffen das” is een gevleugelde uitspraak, die Merkel met het inzicht van vandaag nooit meer zou doen.

Het Italië van Melosi
Het Italië van Melosi is een geval apart. Zij heeft haar land op de Europese kaart gezet. Een verknocht Romein verwenste me enkele weken geleden dat ik er goed naast zat met mijn mededeling dat ik in Italië vakantie ging vieren. Noord-Italië beschouwt hij niet als Italiaans. Deze man woont al jaren in Nederland, hoe kan hij nog zo fanatiek zijn in de tweedeling van zijn moederland? We gaan het zien, ik zal eens wat Italianen bevragen op hun gevoelens hierover. Ik verwacht er niet veel van, de meeste mensen leven hun leven. Daarom gaan wij er zo graag op vakantie. Italianen leven hun Italiaanse leven en nemen ons als bezoekers hier graag in mee. Ze zijn trots op hun streek, op hun cultuur, op hun eten en drinken.

We moeten nog een paar weken hard werken, maar troost u met de gedachte dat het nu dichtbij is. De werkstress die even weg is, die gaat plaatsmaken voor vakantiestress. Totale ontspanning zullen we niet vinden. Maar we moeten wel terugkeren met nieuwe ideeën, extra levenservaring, nieuwe kennis over andere culturen, gewoonten en geschiedenis.

Fijne vakantie alvast.