Noodkreten uit het MKB

In de afgelopen maanden heb ik veel ondernemers uit het MKB gesproken die geen relatie zijn van ons kantoor. Ik realiseer me daardoor dat wij een selectieve cliëntenportefeuille hebben, waarbij ondernemerschap op een professionele wijze wordt ingevuld. Dat is niet representatief voor heel ondernemersland als ik dat spiegel op de ervaringen van de laatste maanden. U kent mij, laat ik dus met de deur het huis vallen, het beeld is schrijnend. Ik hoop niet dat het een verantwoorde steekproef is en dat ik dit naar een macro-omgeving kan vertalen, want dan moet ik u melden dat veel ondernemers geen inkomen hebben, in armoede leven dus. Bedrijven die aan de buitenkant niets verhullen van de grote financiële zorgen waarin ze verkeren. Ondernemers die de schijn ophouden dat ze weten dat het nog altijd moeilijk is, maar dat het bij hen nu al veel beter gaat.

Ik vond het al moeilijk om dit keer de verkiezingsdebatten nauwgezet te volgen. Maar toch kan ik niet expliciet vaststellen dat de nood in ondernemersland een thema is. Gek genoeg heb alleen Emiel Roemer hierover gehoord. Nota bene de SP, gestoeld op marxistische ideeën, moet de schrijnende situatie van ondernemers in het MKB tot thema verheffen. Anderen reageren niet. Nee, er zijn grotere zorgen, mijnheer Roemer. De werkloosheid moet omlaag, de overheidsfinanciën moeten op orde, we moeten een stroom asielzoekers managen en mensen die vrijwillig naar Syrië willen gaan die moeten we tegenhouden. Het belastingstelstel moet hervormd worden, mijnheer Roemer, veel belangrijker dan de nood van de MKB-ondernemer.

Het is knap dat de alleenstaande bijstandsmoeder, en hieraan heeft Roemer onmiskenbaar zijn bijdrage geleverd, het wint van de ondernemer. Zij krijgt meer aandacht en zij heeft meer inkomen. Niet dat ik het de bijstandsmoeder misgun, maar waar komt haar uitkering vandaan? Wie betaalt dit, is dat niet de belastingbetaler? En wie betaalt het inkomen van de dames en heren politici? Zijn dat niet belastingbetalers? Kijk nu toch eens goed, het zijn toch de ondernemingen waar het geld allemaal verdiend moet worden. Waarom laten jullie die ondernemer dan niet eens met rust? Waarom gaat er geen dag voorbij of jullie zadelen de ondernemer met nieuwe regels op, terwijl er steeds maar weer beloofd wordt dat de regeldruk wordt teruggebracht? Enige spijt dat ik mijn democratische plicht vorige week heb voldaan bekruipt mij. Als je de werkloosheid wil terugdringen, als je de overheidsfinanciën op orde wilt krijgen, dan moet je de motor brandstof geven. De miljoenen die we hebben gestopt in de banken hadden beter naar het MKB kunnen gaan. We hebben de banken gered, de bonuscultuur komt alweer met rasse schreden terug, de arrogantie idem, en het MKB krijgt nog steeds geen cent financiering. Nee, echt niet, geen cent wordt er uitgeleend. Als er statistieken zijn die het tegendeel willen bewijzen dan zijn ze gemanipuleerd. Ik verwijs u graag naar een eigen onderzoek van Jonker Advies, dat wél betrouwbaar is.

Ik kan u niets beter melden dan dat we nog een groot aantal faillissementen tegemoet kunnen zien. Dat is fijn voor de curatoren, die zich verrijken over de ruggen van crediteuren die tot het laatst met de armlastige ondernemer zijn meegegaan. Ik kan u wel van harte adviseren om heel alert te zijn op het betalingsgedrag van uw klanten. Kijk goed naar de kwaliteit van uw klantenbestand, meer dan naar de hoogte van de omzet. Koester uw goede klant. Maar luister ook naar een goede adviseur. Het belangrijkste probleem dat ik zie bij de noodlijdende ondernemer is van strategische aard. Geen goed business concept, geen goed verdienmodel, te lang op het bestaande concept doorgemodderd en als ze dan willen ingrijpen is er geen geld meer. Ik leg daarmee de primaire verantwoordelijkheid bij de ondernemer zelf. Maar als we de ondernemer dan al zo graag met regels willen opzadelen verplicht hem dan om een deskundige en onafhankelijke adviseur aan te stellen.