Lang leve de tattoo

Column door Rob Kusters

Het was heet de afgelopen weken. Ik belde met een relatie in Ecuador, waar het op dat moment 10 graden koeler was. Je merkt wel dat we er steeds meer gewend aan raken. We doen gewoon ons werk, 30 graden of niet. Echter merk je ook dat mensen zich realiseren dat de vakantie eraan komt. Iemand zei dat de Tour de France een voorbode is van de vakantie. Er worden geen nieuwe projecten meer opgestart. We schuiven vanaf een bepaald moment alles door tot na de vakantie. In mijn ogen gaat het dan best vaak om zaken die makkelijk nog geregeld kunnen worden. Maar mensen willen een schoon bureau voordat ze aan de grote reis gaan beginnen. Een schoon bureau wordt dan gelijkgesteld aan een leeg hoofd. Dat wil zeggen, een hoofd dat even niet op werkmodus, maar op relaxmodus staat. We hebben met elkaar afgesproken dat dit goed voor ons is.

De hoge temperaturen zorgen er ook voor dat mensen hun lichaam steeds meer ontbloten. Het straatbeeld gaat daarvan erg achteruit. De in de winter opgehoopte voedselvoorraden worden plotseling pijnlijk zichtbaar, maar ook de kunstwerken, die mensen op hun huid dragen. Ik wil niet pretenderen dat ik verstand van kunst heb, maar ik ben zeker een liefhebber. Het lukt me maar niet om de schoonheid van de tatoeage te ontdekken. Misschien doe ik te weinig mijn best, maar ik blijf die huidschilderingen maar associëren met een bepaalde sociale achtergrond. Zelfs mensen van 70+ halen het nog in hun hoofd om in de stoel van de tatoeëerder te gaan liggen en voor € 350 een ondefinieerbaar teken op hun been te laten zetten.

Het moge duidelijk zijn, het is mijn ding niet en dat zal het niet worden ook. Als ik een jonge plastisch chirurg zou zijn, zou ik al mijn energie stoppen in het uitvinden van een probaat middel om de cartoons weer van die huid te verwijderen. Dat wordt in de nabije toekomst big business, zodra een of ander rolmodel de tattoo afzweert.

Over vakantie gesproken... Met u kijk ik er ook erg naar uit. We hebben allemaal een drukke tijd achter de rug. De economie is weer gaan draaien, waardoor de sterken, die waren overgebleven, de eerste versnelling moeten verteren. Wat we zien bij onze klanten over het eerste half jaar van 2017, is dat de resultaten nog niet fors toenemen. Omzetten nemen wel toe, maar de kosten groeien net zo hard mee. Het blijft een probleem dat de personeelskostencomponent binnen de financiële huishouding van bedrijven zo hard drukt. De crisis heeft hierin niet echt een verandering gebracht. Eigenlijk vraag ik me af waarom er een crisis is geweest en waarom die nu voorbij is. Wat is er namelijk veranderd aan de componenten waaraan de crisis werd toegeschreven? De hebzucht is er nog steeds, de bonussen zijn weer terug, het collectief gevoel gaat binnen de huidige beschaving niet meer terugkeren. Het is vrijheid wat de klok slaat en dat zie je in het straatbeeld terug: mensen die zich willen onderscheiden met piercings, rare kapsels en tattoos.

Geniet van het straatbeeld deze zomer en van uw vakantie.