Koningsdag

Zomaar 3 dagen achter elkaar vrij. Dat was mijn gedachte bij afgelopen Koningsdag. Onze Karina had vorige week haar gala en laatste schooldag en gaat over twee weken aan haar eindexamen gymnasium beginnen. Ook voor haar een korte pauze dus. Dan maar even samen erop uit. Als je dan Brussel als bestemming kiest, maak je van Koningsdag niet veel mee. De aandacht die er ’s avonds voor was op TV was er niet minder om. Het leeft volop. Nederland heeft het goed gevierd. Wij hebben het weliswaar niet gemist, daarvoor was Brussel te leuk, maar toch. In de kathedraal van Brussel word je overigens direct geconfronteerd met de belangrijkste gebeurtenis in het recente verleden van het Koninkrijk België, namelijk de kroning van Koning Filip.

Waarom vind ik het nu zo goed dat we een Koningshuis hebben, dat we op ons op dit soort dagen zo verbonden voelen, zo Nederlander voelen? Dat in alle windstreken van Nederland, zelfs in Limburg, Koningsdag zo uitbundig wordt gevierd? Het levert ons een identiteit op die we graag uitdragen, we dossen ons uit in het oranje, we zijn blij met elke glimp die we opvangen van onze Koning, maar zeker ook van onze Koningin en van de prinsessen. Binnenkort hebben we vrij in verband met Hemelvaart. Dat wordt ervaren als een extra vrije dag, een dagje woonboulevard zonder ook maar het minste idee te hebben van de betekenis. Een goede reden dus om deze vrije dag af te schaffen.

Is het Koningshuis ons wel deze enorme financiële last waard? Die discussie wordt op dit soort dagen altijd gevoerd. In Brussel maakte ik van nabij een conferentie van Georgië mee, gericht op de samenwerking tussen de EU en Georgië. Hoogwaardigheidsbekleders geven acte de présence om hun land te promoten.  Ik was er niet bij betrokken, maar werd wel nieuwsgierig.  Ik dacht aan ons Koningspaar die de wereld afreizen met in hun kielzog de handelsmissies. Ja, ze openen deuren. Stelt u zich voor dat u onze Koning en Koningin zelf persoonlijk mag ontmoeten. Dan moet je wel een heel verstokte Republikein zijn om je niet vereerd te voelen.

Kunnen we Willem Alexander niet gewoon baas van Nederland maken? En Maxima voorzitter van de Raad van Bestuur van ABN AMRO. Ze heeft toch internationale bankervaring. Hoe trots zouden de medewerkers zijn? Nu is van die trots niets te bespeuren, integendeel. Ik vermoed dat het uitstel van de beursgang weinig te maken heeft met de salarisdiscussie. Nee, het gaat gewoon niet goed met ABN AMRO. Hadden we er dan vanaf moeten blijven. Ik denk het zeker, maar nu we toch eigenaar zijn, laten we het dan zo houden. En laten we ons wél bemoeien met het beleid. Hoe blij zouden spaarders en ondernemers zijn? Veel efficiënter dan eindeloze regelgeving voor banken in het algemeen. Die leggen we toch nooit aan banden, er vloeit teveel geld door hun vingers.

Hebben echt alle Nederlanders meegevierd? Zeker niet. Ik denk nu even aan alle mensen die hun verkeersboete niet kunnen betalen en waarvoor een gijzelingsverzoek is ingediend bij de rechtbank. Dat gebeurt 130.000 keer per jaar. En geregeld worden mensen hiervoor in hechtenis genomen. Hulde voor alle verstandige kantonrechters die een dergelijk verzoek alleen inwilligen als de persoon niet wil betalen en dus de mensen die echt niet kunnen betalen beschermen. Ik doel op de Wet Mulder, een rigide wet die afbreuk doet aan onze beschaving. Snel afschaffen dus. Niet alleen uitgeprocedeerde asielzoekers, maar alle Nederlanders hebben recht op bed, bad en brood. En op een rechtvaardige samenleving. Dat vinden onze Koning en Koningin vast ook.