Blijf van de zorg af!

De vastenperiode is voorbij. Zelfs de Paasdagen liggen alweer achter ons. Voor mij persoonlijk is de afgelopen periode erg emotioneel geweest door de geboorte van onze zoon Thijs. Wat heb ik hiervan weer veel geleerd. Door de omstandigheden gedwongen hebben Alia en ik drie dagen en nachten in het ziekenhuis moeten doorbrengen. Wat ben je dan ontzettend blij met alle zorg die je omgeven wordt en die vooral uitgaat naar je kind en je vrouw. Beste vaders, ik vertel geen nieuws als ik zeg dat aan ons slechts taken worden toebedeeld, geen zorg. Een enkeling wil nog wel eens vragen hoe het met jou gaat, maar dat is puur uit beleefdheid. Het spijt mij dan toch weer dat de accountant in mij ook in deze dagen boven komt. Ik observeer zoals mijn docent Administratieve Organisatie en Interne Controle (AO/IC) mij heeft geleerd: “AO/IC ligt op straat”. Niet leuk voor de dierbaren om mij heen, deze beroepsdeformatie. Maar het gaat wel om een sector die volop in de belangstelling staat. Elke politicus in dit land heeft de mond vol van de zorg.

Wat ik vaststel is een hoge mate van protocol. De professionals in de zorg zijn bang voor u. U bent een potentiële claimindiener. Ze doen er daarom alles aan om zich exact te houden aan de voorgeschreven procedures. Het lijkt wel of er ook voor elke mogelijke situatie een protocol is geschreven en dat de professionals bijna robotachtig overgaan tot uitvoering. Let wel, we waren erg tevreden over de kwaliteit van de geboden zorg en beseffen terdege dat zij van levensbelang zijn geweest. Onze dankbaarheid daarvoor is zeer groot. Maar dat brengt mij wel op mijn tweede observatie. Economische principes zijn nog onbekend in deze wereld. Dit was voor mij een openbaring. Je zou denken, na jaren bezuinigen en vrijwel permanente druk op zorgkosten, dat er een hoog financieel besef is. Nee dus. Ik schat dat er in die drie dagen wel 35 verschillende medewerkers aan het bed zijn geweest. De hulpmiddelen die worden ingezet zijn enorm, denk aan medicijnen, verbandmiddelen, luiers, voedingsmiddelen, gebruik van kostbare, geavanceerde apparatuur, voeding van moeder en vader, etc. Dan heb ik het nog niet over de echo’s en de bezoeken aan verloskundigen in het voortraject. Ik schat dat de totale begeleiding van een zwangerschap meer dan € 10.000 kost. Zou het nu zo zijn dat dit wordt geregistreerd? Dat er een soort projectkaart per bevalling is, waarop wordt bijgehouden welke kosten zijn gemaakt. Uit eigen ervaring weet ik dat je als financial persona non grata bent in de wereld van de zorg. Deze vervelende rekenmeesters snappen niet dat het draait om welzijn. Houd ze buiten de deur….

Omdat we allemaal vinden dat zorg belangrijk is, dat zorg goed moet zijn, is het bijzonder moeilijk om het financiële effect van zorg te benoemen. Toch weten we allemaal wel dat we met de premie die we betalen niet een adequate vergoeding op tafel leggen voor de kosten die we veroorzaken. Waarom weet ik dat dan niet? Waarom krijg ik geen maandelijks overzicht van de kosten die ik heb veroorzaakt in relatie tot de vergoeding die ik hiervoor heb betaald? Waarom is er zo weinig verband tussen het veroorzaken van kosten en het betalen voor de zorg? Energie zien we ook als een primaire behoefte en daar is dat wel het geval. Dat vinden we normaal.

Ik ga u voorspellen dat politici dit niet oplossen. Die lossen namelijk geen enkel probleem op. Het tij zal worden gekeerd door failliete zorginstellingen, ziekenhuizen en verzekeraars. Weet u nog hoe snel en doeltreffend maatregelen konden worden genomen na het invallen van de kredietcrisis? Hoe dan ineens alle neuzen in dezelfde richting gaan staan?

Ik wens u een zorgeloos leven toe.